Krótka relacyja z wakacyjnego (rekreacyjnego) pobytu w chałupie

Pierwszego lipca przybyliśmy do chałupy. Od następnego dzionka pozostałam w niej z dziećmi (bez Uczestnika). W związku z tym, nie nastawiałam się na wykonywanie większych prac (raz: w pojedynkę, dwa: trzeba mieć oko na dzieci). Bardzo doceniłam podczas pobytu z dziećmi ogrodzenie, które Uczestnik  już jakiś czas temu zrobił. Niebiosa mi sprzyjały, ponieważ 2 lipca sklep w Przecznicy, po chyba ok. 2-letniej przerwie, został otwarty. Widząc takie ogłoszenie, nie mogłam nie udać się na uroczyste otwarcie sklepu:

Oprócz anonsowanej kiełbasy, były też takie oto frykasy:

zachowałam się jak typowy smalcowy abstynent i pochłonęłam dwie pyszne pajdy :)

I oczywiście zaśpiewały "Rybniczaki"  (nie mogłam się doczekać! przygrywał również właściciel sklepu):

przypomniałam sobie dawne dzieje, kiedy to moja mama śpiewała w "Marysieńkach"

 Wracając do chałupy zauważyłam wiekową tabliczkę na zapewne równie wiekowej stodole:

wygląda na to, że stodoła pamięta czasy kobaltowej prosperity w Przecznicy

Jak wyglądał nasz dzień po wyjeździe Uczestnika?

Ano, rytm dnia wyznaczało codzienne rozpalanie w piecu kuchennym w celu przygotowania obiadu lub odgrzania go dzieciom, nagrzania wody do wieczornych ablucji w dziecięcej wanience (yes, yes, yes, zmieściłam się!), wietrzenie chałupy, wykonywanie drobnych czynności porządkowych w środku i na zewnątrz, często z pomocą dzieci np. takich:

odkrywanie warstw starej farby na drzwiach sprawiało synowi sporą frajdę

Pewnego dnia odwiedzili nas kłopotniccy sąsiedzi wraz z potomkiem. Dzieci w pewnym momencie stanowiły jedno kotłowisko, przewalające się z dzikimi okrzykami radości po podwórku (od razu podaję przepis na dobre kotłowisko: potrzebne są 3 sztuki dzieci w wieku od 2 do 8 lat, mały namiocik). Ciąg dalszy opowieści ruderyjnych niechybnie nastąpi (teraz nadeszła pora na smażenie naleśników do jagód przywiezionych z Przecznicy).